Wat zou ze…

Wat zou ze hem leuk vinden.
Wat zou ze nét iets te hard moeten lachen
om zijn zelfingenomen pubergrappen.
Wat zou ze zeggen: “Ach laat die jongen, toch!”
Mijn zoon werd 6 september 20. Hij is geen tiener meer.
Tien jaar geleden kon ze niet op zijn verjaardag komen.
Ze had een hartinfarct gehad. Maar geen zorgen.
Het jaarlijkse uitje naar de Efteling zouden we later wel inhalen.
Wat zou ze kinderlijk lol hebben
en samen met hem in alle attracties gaan.
Wat zou ze veel te veel lekkers uit haar tas halen
en frietjes, frikandellen en ijsjes kopen.
Wat zou ze ons overtuigen
dat we toch nog echt wat langer moesten blijven.
Wat zou ze genieten van haar hele gezin bij elkaar.

Tien verjaardagen zijn er voorbij gegaan
zonder de allerliefste oma.

Wat zou ze glunderen
tijdens de musical van groep 8.
Wat zou ze de foto’s geweldig vinden
van zijn reis naar Tanzania aan het einde van de mavo.
En die van hem in zijn eerste nette pak voor het gala.
Die had ze aan iedereen laten zien.
Wat zou ze quasi beteuterd kijken
als hij checkt of hij groter is dan haar.
Wat zou ze het stoer vinden
als hij voor het eerste zelf met haar naar de Jumbo zou rijden.
Wat zou ze smullen
als ze samen met hem mosselen zou eten.
Dat vond zij ook zo lekker.
Met een biertje erbij.
“Nog eentje mag toch wel”, zou ze dan zeggen
als wij het genoeg vonden.

Wat had ik willen zeggen “Zet je oma neer!”
als hij haar zou optillen omdat hij sterk genoeg is.
Wat had ik willen verzuchten
dat ze niet altijd hoeft te koken wat hij lekker vindt als we komen eten.
Wat had ik willen mopperen
dat ze hem te veel verwent.
“Ach, laat me toch. Ik hem maar één kleinzoon“, zou ze zeggen.

Wat had ik gewild dat ze hem had kunnen zien opgroeien.
Dat ze had kunnen zien wat voor keurige vent haar kleinzoon geworden is.
Wat zou ze ongelooflijk trots zijn.